Een bijzondere weeftechniek in Japan is de Tsuzure-Nishiki weeftechniek, ook wel spijkerweven genoemd. In het Vredespaleis zijn 2 grote gobelins te vinden, die met deze zeer arbeidsintensieve techniek is geweven.
In 1909 kreeg de keizerlijke firma van Kawashima Jimbei uit Kyoto de opdracht om de beste wandtapijten te produceren voor de nieuwe tempel van vrede in Den Haag. Hier werden ze in 1913 opgespannen als permanent onderdeel van het interieur. De wandtapijten bestaan uit negen panelen van verschillende grootte, genaamd 'Honderd bloemen en honderd vogels in de late lente en vroege zomer'. Ze werden geweven in de traditionele 'Tsuzure Nishiki'-techniek, een van de meest verfijnde, complexe en zeldzame technieken ter wereld vanwege de uiterste concentratie, het geduld en de kundigheid die van de werklieden vereist worden. Gedurende een periode van bijna drie jaar hebben duizenden mensen dag en nacht gewerkt om dit prachtige en kostbare kunstwerk te kunnen voltooien. Bron: https://www.vredespaleis.nl/vredespaleis/interieur/meesterwerken-japanse-gobelins/japanse-gobelins/
Tsuzure of Japanse tapestry, waarvan de volledige naam tsuzure-nishiki ("polychroom tapestry") is, werd gewoonlijk met de hand geweven met zijde op katoenen schering bedekt met zijden, gouden of zilveren draden.
De tsuzure-techniek bereikte Japan vanuit China in de late 15e of vroege 16e eeuw tijdens de Muromachi (Ashikaga) periode (1338-1573). De productie bereikte haar hoogtepunt in de Tokugawa periode (1603-1867), met name in het begin van de 17e eeuw en gedurende de gehele 18e eeuw. Tsuzure werd voornamelijk gebruikt voor gewaden en geschenkverpakkingen.
De tsuzuretechniek wordt beheerst door mannen en vrouwen. Een leertijd van 9-10 jaar kan nodig zijn om een niveau van technische ervaring te bereiken dat noodzakelijk kan worden geacht voor de productie van hoogwaardige stukken. De traditionele weefindustrie in Japan is een van de weinige plaatsen waar zowel mannen als vrouwen betaald worden naar gelang van het niveau van het geschoolde werk dat zij verrichten en het werk mag thuis worden uitgevoerd.
Tsuzure verschilt met het weven met een gewoon weefgetouw. Het ontwerp wordt op papier gelegd en volledig met de hand geweven. Het papier met patroon wordt als leidraad onder de schering gebruikt. De ontwerpen kunnen zo eenvoudig of complex zijn als de kunstenaar maar wil.
Sommige tsuzure-wevers vijlen kartelrandjes in hun vingernagels om het weven te vergemakkelijken, maar niet iedereen doet dat. Door de hoge mate van visuele concentratie die nodig is om een goede tsuzure creatie te maken, merken sommige wevers dat hun gezichtsvermogen na verloop van tijd achteruit gaat.
Het mooie van tsuzure is dat er prachtige, vrije ontwerpen kunnen worden gemaakt die lijken alsof ze met een penseel op de stof zijn geschilderd in plaats van erin te zijn geweven. Extreme verfijnde schoonheid en dimensionaliteit kunnen worden bereikt door draden van enigszins verschillende tinten zorgvuldig te mengen, waarbij de kleur en toon van een ontwerp geleidelijk veranderen om het uiterlijk van penseelstreken of vallende schaduwen te simuleren.
Reactie plaatsen
Reacties